شامگاه جمعه ۲۷ دیماه ۹۲ مجید سعیدی، عکاس خبری ایرانی، به خاطر مجموعه عکس «زندگی در جنگ» به عنوان برندهٔ سومین جایزهٔ «لوکاس دولهگا» معرفی شد.
طبق اعلام بنیاد لوکاس دولهگا امسال از میان ۱۴۸ مجموعه که نامزد دریافت این جایزه بودند هیات داوران عکسهای مجید سعیدی، که دنیای دیگری از افغانستان را نشان میدهد، به عنوان برندهٔ جایزه اعلام کردند. ریاست هایت داوران امسال را اتریس توپین، سردبیر بخش عکس مجلهٔ «نول ابزرواتور» برعهده داشت. گفتنیست این جایزه جمعه شب در محل شهرداری پاریس به مجید سعیدی اهدا شد.
«زندگی در جنگ» عنوان مجموعه عکسی است که مجید سعیدی از چند سال پیش تاکنون با تمرکز بر زندگی مردم افغانستان از پس سالها جنگ و ناآرامیهای خشونتبار ثبت کرده است. این مجموعه تابستان امسال در جشنواره پرپینیان فرانسه هم به نمایش درآمده بود و پیش از آن نیز موفق به کسب جوایزی چون ورلدپرس فتو ۲۰۱۳ و جایزه یونیسف ۲۰۱۰ هم شده بود.
جایزهٔ «لوکاس دولهگا» در سال ۲۰۱۱ به یادبود لوکاس دولهگا، عکاس خبری فرانسوی آلمانی (۲۰۱۱-۱۹۷۸) که در جریان پوشش تصویری رویدادهای انقلاب تونس جان خود را از دست داد، تاسیس شده و به گفتهٔ دستاندکارانش به عکاسان خبری مستقلی اهدا میشود که در دفاع از آزادی اطلاعرسانی فعال هستند و در این راه تلاش، موضع مستقل و حضور متعهدانه دارند. سازمان گزارشگران بدون مرز، شهرداری پاریس و مجلهٔ پولکا حامیان اصلی این جایزه معرفی شدهاند که در سال ٢٠١٣ به الیسیو رومینزی(ایتالیا، ۱۹۷۴) برای مجموعه عکسهایش از درگیریهای سوریه اهدا شده بود.
سعیدی در گفتوگو با خبرنگاران ضمن اشاره به بازخورد کم عکسهایش در ایران میگوید: «تمام عکاسهای دنیا به دنبال جنگ در افغانستان هستند. اما تصمیم گرفتم به دنبال پشت داستان بروم. مردمی که با جنگ زندگی میکنند. از آن فاصله گرفتم و داخل زندگی روزمره مردم شدم.»
وی همچنین اشاره کرد مردم و خصوصا زنان افغان به راحتی اجازه نمیدهند که از زندگی آنها عکسبرداری شود.
رضا دقتی، دیگر عکاس ایرانی که سالها در افغانستان عکاسی کرده است، در این مراسم حضور داشت. او درباره مجموعه عکس “زندگی در جنگ” سعیدی نکتهی برجسته را در عکسهای سعیدی “نگاه انسانی” او میداند.دقتی در ادامه میافزاید: «وقتی میگوییم عکاسی خبری یا فوتوژورنالیسم، دو کلمهی عکاسی و خبرنگاری را همراه هم داریم. آن چیزی که در کار سعیدی مهم بود، رعایت اصول عکاسی و خبری بودن عکسها بود.». داستان زندگی مردم افغانستان محور اصلی این مجموعه عکس بود.
جودیت بنیایر، مدیر بخش انتشارات گزارشگران بدون مرز که در هیات داوران حضور داشت میگوید: «وقتی ما عکسهای کاندیداها را بررسی میکردیم، نمیدانستیم نام عکاس یا ملیت او چیست. تنها معیار ما، عکس بود. سعی کردیم جایزه را به کسی بدهیم که زمان زیادی را در کشوری به سر برده باشد تا بتواند زندگی روزانه مردم را در جنگ درک کند. واقعیتی که در عکسها بود ما را جذب کرد. عکسهای سعیدی مانند خیلی از عکسها نبود که زمان کوتاهی برای تهیه آنها صرف شده باشد.»
تفاوت عکسهای سعیدی با دیگر کاندیداها از نظر بنیایر در این بود که تصویری غیر از تصاویر “کلیشهای” که در رسانهها منتشر میشود، ارایه میداد. بنیایر در ادامه یادآور میشود: «اگرچه جنگ در جریان است اما زندگی ادامه دارد. و این همان چیزی بود که عکسهای سعیدی به ما نشان میداد. این عکسها نگاه ما را که همیشه به جنگ در افغانستان معطوف بود، به سوی مردم و چهرهای دیگر از آنان چرخاند.»
کریستف دولوار، دبیر اول سازمان گزارشگران بدون مرز نیز در خصوص این جایزه گفت که این جایزه برای ارجگذاری به عکاسی خبری متعهد و تلاشگر است که برای تصویر کردن حقیقت روزمرهی مردمانی که در مناطق جنگی به گروگان گرفته شدهاند، راه طولانی پیمودهاند. وی در پایان تاکید کرد: «گزارش مستند مجید سعیدی، ورای نگاهی کلیشهای به افغانستان، صدا و چهرهی همه کسانیست که از آن محروم شدهاند.»انجمن لوکاس دولهگا نیز اعلام کرد که در میان ۱۴۸ کاندیدا که به هیات داوران معرفی شده بودند، عکسهای مجید سعیدی دنیای دیگری را از افغانستان به ما نشان داد.